Wiedza o winie

 

Langwedocja górskie pasma z rzadkimi gatunkami zwierząt i roślin, czyste i niezatłoczone plaże, senne miasteczka rodem ze średniowiecza, zamki katarskie oraz liczne romańskie opactwa. Witajcie w krainie skąpanej w słońcu i nieskalanej masową turystyką.

Historia

  • Langwedocja, obok Prowansji, uchodzi za najstarszy obszar uprawy winorośli we Francji
  • pierwsze sadzonki w okolicach Narbonne posadzili Greccy kolonizatorzy w VIII wieku przed naszą erą
  • Rzymianie, którzy pojawili się w Langwedocji zaraz po narodzinach Chrystusa, wprowadzili własne porządki, między innymi dekret cesarza Domitiana w 92 roku, który naprawił połowę pól
  • w średniowieczu uprawa winorośli stała na wysokim poziomie, dzięki licznym klasztorom i opactwom, które w większości produkowały wina na własne potrzeby
  • wraz z rozwojem infrastruktury na przełomie XVIII i XIX wieku (budowa portu w Sète i otwarcie Kanału Południowego) wina z Langwedocji zalały sporą część Europy, słodkie afrodyzjaki trafiały również na stoły polskiej magnaterii
  • po ataku filoksery na początku XX wieku region stał się prawdziwym zagłębiem bezpłciowych i bardzo tanich win okupujących większość supermarketów w całym kraju- w Langwedocji produkowano prawie połowę wszystkich francuskich win
  • stworzenie w 1949 roku kategorii Vin de Pays, pomału doprowadziło do zmiany niekorzystnego wizerunku langwedockiego winiarstwa
  • kiedy pod koniec lat 60-tych XX wieku francuski rząd zaczął wypłacać dotacje za zniszczenie sadzonej wcześniej na potęgę odmiany Carignan, jej miejsce zajęły międzynarodowe szczepy, między innymi Syrah, Merlot czy Chardonnay
  • pod koniec XX wieku nad Zatokę Lwią wprowadzili się młodzi, pełni werwy i nietuzinkowych pomysłów winiarze, których butelki szybko zyskały międzynarodową sławę i pozwoliły spojrzeć na Langwedocję jako krainę ze sporym potencjałem, mogącą dawać wina dobrej jakości przy bardzo rozsądnych cenach

Położenie
   



  • departamenty Aude i Hérault na Południu Francji, między Nîmes (powyżej zaczyna się Dolina Rodanu), do portu Leucate na granicy z regionem Roussillon
  • część wschodnia to tereny nizinne leżące nad Morzem Śródziemnym (Zatoka Lwia), część zachodnia to obszary górzyste (Montagne Noire i przedgórze Pirenejów)
  • stolicą regionu jest Montpellier, będące akademickim centrum całego francuskiego Południa

Klimat


Narbonne

  • śródziemnomorski na wschodzie, gdzie lata są gorące i suche, a zimy łagodne i krótkie, bez przymrozków
  • kontynentalny na zachodzie, gdzie czasem dociera rześkie atlantyckie powietrze i pojawiają się chłodne podmuchy Mistralu
  • przez większość roku winiarze borykają się z suszą, bowiem deszcze padają jedynie w maju i wczesną jesienią
  • tereny górzyste charakteryzują się sporą amplitudą temperatur między dniem, a nocą

Liczby

  • 240 000 hektarów upraw
  • 12 milionów hektolitrów
  • 30 000 producentów
  • 230 kooperatyw
  • 1/3 francuskiej produkcji wina 
     

 

Szczepy czerwone

  • Carignan – dawniej mający największy areał, obecnie przeciwnie. Najlepsze rezultaty dają stare krzewy. Ciemna barwa, mocna budowa, sporo szorstkich tanin i goryczka na finiszu. Rzadko występuje samodzielnie.
  • Grenache - wina mają świetną strukturę, niezłą aromatyczność, mnóstwo słonecznych i kwiatowych aromatów oraz wysoki alkohol. Zdolny do długiego leżakowania. Niezastąpiony składnik Vins doux naturels.
  • Mourvèdre – występuje w większości kupaży tego regionu, w słynnych GMS (Grenache, Mourvèdre, Syrah). Dużo ciała, koloru i tanin. Doskonale nadaje się do starzenia w drewnie. Rzadkie jednoodmianowe wina, to prawdziwe perełki Langwedocji.
  • Syrah – daje ciężkie wina z wysokim alkoholem, które są najlepsze do picia po kilku latach leżakowania. Intensywny bukiet, mało kwasowy z eleganckimi taninami. Świetnie owocowy w winach różowych. Najlepsze langwedockie Syrah jakościowo porównywalne jest z winami z Północnej Doliny Rodanu.  
  • Cinsault – najlepsze siedlisko to łupki (apelacja Faugères). Daje owocowe i pełne wina. Ważny składnik win różowych.
  • Côt (Malbec) – wcześnie dojrzewa. Dodaje koloru i tanin. Dobrze się starzeje. Świetne rezultaty w winach różowych. Uprawiany głównie w okolicach Carcasonne (apelacje Cabardès i Malepère).
  • Fer servadou – lokalna odmiana dająca taniczne wina o typowo śródziemnomorskim charakterze.
  • Lledonner pelut – używany jedynie w kupażach w niewielkich ilościach.


 

Szczepy białe

  • Grenache blanc – używany zarówno do win wytrawnych jak i słodkich. Długie w ustach z wyraźną kwasowością.
  • Grenache gris – do win słodkich. Ciekawe, bogate i korzenne wina.
  • Muscat à petits grains blancs – aromatyczne Vin doux naturels lub półsłodkie (moelleux). Rzadkie wina wytrawne lub różowe.
  • Sauvignon blanc i Chardonnay – tylko wina regionalne.
  • Bourboulenc – rzadko spotykany. Finezyjne wina z małą ilością alkoholu.
  • Clairette – najstarsza langwedocka odmiana.
  • Vermentino (Rolle) – słomkowy kolor, niezła równowaga. Tłuste na podniebieniu i mocno aromatyczne z kwiatowo-owocowym bukietem.
  • Mauzac (Blanquette) – uprawiany jedynie w apelacji Limoux, gdzie stanowi główny składnik ciekawych i oryginalnych win musujących. W aromacie dominuje zielone jabłko. Skłonność do oksydacji.
  • Picpoul – wina jednoodmianowe z podapelacji Picpoul de Pinet nad Morzem Śródziemnym, wokół basenu Thau. Morskie, wytrawne wina z werwem, cytrusową kwasowością i słonawym finiszem. Przypominają nieco Muscadety z Doliny Loary.
  • Maccabeu – dodaje lekkości i finezji. Mało aromatyczny i mało alkoholowy. 
  • Marsanne,  Roussanne – używane jedynie w kupażach.

 

Minerve


 

 

Strona internetowa: http://www.languedoc-wines.com